ได้เคาะสนิม ….จากไวรัส

สนิมในที่นี้เปรียบเหมือนกิเลส….การได้เคาะสนิมก็คือ ในช่วงที่ทุกๆ คนเจอความทุกข์แสนสาหัสจากสถานการณ์ Covid-19 ที่แน่ๆ ทุกคนเดือดร้อน ไม่มีแม้แต่ข้าวกิน บางคนเครียดถึงขนาดแทบจะฆ่าตัวตาย แต่ก็มีคนอีกจำนวนมากที่ออกมาทำความดีเพื่อผู้อื่นกันอย่างมากมาย เกิดกระแสการลอกเลียนแบบ การคิดดี ทำดี การช่วยเหลือ เมตตาอาทรต่อกัน …ทั้งๆ ที่คนที่ออกมาแจกข้าวฟรี แจกผักฟรีเองก็ไม่ได้เป็นคนร่ำรวยอะไร แต่เค้าก็อยากทำความดีเพื่อต่อชีวิตให้คนอื่นๆ………

ตอนที่เราเกิดมาเป็นทารก มีความสะอาดบริสุทธิ์ทางใจ ไม่มีกิเลสเกาะ แต่เมื่อเราโตขึ้น เริ่มมีความโลภ เห็นแก่ตัว พอกพูนกิเลสมากขึ้นๆ ไม่มีจบสิ้น ใครที่รู้เท่าทันก็ต้องหาทางหยุด หรือลดละกิเลสลง แต่ส่วนมากจะหลงระเริงไปกับกิเลสเรื่อยไป

ความสุขจากการทำความดีที่ได้ มันอิ่มใจอย่างบอกไม่ถูก ซึ่งเหตุการณ์นี้เคยเกิดขึ้นกับคนไทยมาแล้วอย่างน้อยก็ 3 ครั้งใหญ่ๆ เช่น เมื่อครั้งที่ทุกคนผ่านเหตุการณ์ 13 ต.ค. 2559 ความสูญเสียของชาวไทยต่อในหลวงรัชกาลที่ 9, ความร่วมมือจากทั่วโลกกรณี 13 ชีวิตติดถ้ำหลวง และ “ก้าวคนละก้าว” ของพี่ตูน

ตอนนี้แหละเป็นโอกาสอันดีที่จะเคาะกิเลสออกจากใจ อะไรที่เราช่วยเหลือผู้อื่นได้ตามกำลังของเราที่จะไม่ทำให้ตัวเองเดือดร้อนก็ทำไปเถอะ รับรองเลยว่าจะรู้สึกเบาจากกิเลสมากเลยทีเดียว…คำพังเพยที่ว่า “ไม่เห็นโลงศพ ไม่หลั่งน้ำตา” น่าจะพอเข้ากับสถานการณ์ที่ทุกคนในโลกนี้กำลังเจออยู่…..ทำไมต้องรอให้เกิดวิกฤตที่น่ากลัวก่อน ถึงจะมาร่วมกันทำความดี…อย่าให้เกิดแบบนั้นเลย เพราะบางทีเราอาจจะไม่โชคดีมีชีวิตอยู่ทำความดีก็ได้นะ